Propozycje kuracji

Wszystko o łuszczycy i łojotokowym zapaleniu skóry

Zaczerwienienia wraz z łuszczeniem się skóry twarzy, głowy i ciała mogą być związane z dwoma chronicznymi patologiami specyficznymi dla skóry wrażliwej i reaktywnej: z łojotokowym zapaleniem skóry oraz łuszczycą.

Łojotokowe zapalenie skóry jest stanem zapalnym związanym z łuszczeniem, dotykającym w szczególności twarz i skórę głowy.

W obszarze twarzy choroba ta zlokalizowana jest w strefach tłustych (bogatych w gruczoły łojowe) na płatkach nosa, na fałdach nosowo-wargowych, w strefie wokół brwi i przy brwiach czy wokół ucha zewnętrznego. Skóra głowy jest szczególnie narażoną strefą, a patologia powoduje stan zapalny, który wychodzi poza skórę głowy. Mogą zostać dotkniete również inne owłosione strefy, jak np. brzeg powieki (odpowiedzialny za zapalenie powiek), okolica łonowa, a u mężczyzny broda lub okolica mostkowa.

Na poziomie skóry głowy łuszcząca się skóra jest żółtawa i tłusta oraz mało lub w ogóle nie przylega do skóry głowy. Możliwe jest również rozszerzenie się dolegliwości poza miejsce porostu włosów, na czoło. Zob. rubrykę „Skóra z łupieżem i łuszczycą” Łojotokowe zapalenie skóry jest stanem zapalnym związanym z łuszczeniem, dotykającym w szczególności twarz i skórę głowy.

W obszarze twarzy choroba ta zlokalizowana jest w strefach tłustych (bogatych w gruczoły łojowe) na płatkach nosa, na fałdach nosowo-wargowych, w strefie wokół brwi i przy brwiach czy wokół ucha zewnętrznego.

Skóra głowy jest szczególnie narażoną strefą, a patologia powoduje stan zapalny, który wychodzi poza skórę głowy. Mogą zostać dotkniete również inne owłosione strefy, jak np. brzeg powieki (odpowiedzialny za zapalenie powiek), okolica łonowa, a u mężczyzny broda lub okolica mostkowa.

Na poziomie skóry głowy łuszcząca się skóra jest żółtawa i tłusta oraz mało lub w ogóle nie przylega do skóry głowy. Możliwe jest również rozszerzenie się dolegliwości poza miejsce porostu włosów, na czoło. Zob. rubrykę „Skóra z łupieżem i łuszczycą” tutaj. Łojotokowe zapalenie skóry rozwija się naprzemiennie z okresami całkowitej lub względnej remisji. Rozwój stanów zapalnych może być również warunkowany przez pory roku i stres.

Częsty jest rozwój objawów klinicznych zimą. Są one zróżnicowane, ale często jest to świąd lub uczucie pieczenia.Łojotokowe zapalenie skóry rozwija się naprzemiennie z okresami całkowitej lub względnej remisji. Rozwój stanów zapalnych może być również warunkowany przez pory roku i stres.

Częsty jest rozwój objawów klinicznych zimą. Są one zróżnicowane, ale często jest to świąd lub uczucie pieczenia.

JAKIE SĄ PRZYCZYNY ŁOJOTOKOWEGO ZAPALENIA SKÓRY?

Niektóre czynniki ułatwiają nagłe pojawianie się łojotokowego zapalenia skóry, najczęściej dotyczy to osób młodych i zdrowych. Mowa tu m.in. o:

Ilość sebum

Drożdże (grzyby) z rodzaju Malassezia obecne na skórze (flora saprofityczna),

Reakcja odpornościowa wobec grzybów, które podrażniają skórę i powodują stan zapalny.

Charakter chroniczny łojotokowego zapalenia skóry, który wywołuje zaczerwienienia na twarzy i któremu może towarzyszyć łuszczenie i/lub łupież, jest źródłem dużego skrępowania u osób dotkniętych tą przypadłością.

Ma ono zarówno aspekt społeczny, jak i wpływający na codzienne funkcjonowanie (świąd, uczucie pieczenia…).

JAK ROZPOZNAĆ ŁUSZCZYCĘ?

Łuszczyca jest chroniczną patologią skóry – niezaraźliwą – która dotyka 2 do 3% społeczności. Może pojawić się w każdym wieku. Specyficzne czynniki, które ją wywołują, mogą mieć podłoże genetyczne i mogą sprzyjać pojawianiu się zmian.

Miejsca z łuszczycą są zaczerwienione i pokryte białawymi łuskami. Są bardzo wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.

Najbardziej atakowane strefy to łokcie i kolana (strefy narażone na mikrourazy), jednak dotknięta może zostać każda część powłoki skórnej, szczególnie skóra głowy (a zwłaszcza strefa potylicy). Gdy łuszczyca dotyka pachwiny, mówi się o łuszczycy odwróconej, która objawia się znacznie mniejszym łuszczeniem. Łuszczyca może także w różny sposób atakować paznokcie (zgrubienia, zmiany punktowe, deformacje).

Czasami łuszczyca objawia się na skórze, w postaci małych płytek lub krost na rumieniu.

Zmianom tym może towarzyszyć świąd lub nawet uczucie pieczenia. Wpływ łuszczycy na jakość życia może być duży, w szczególności jeżeli jest ona rozległa lub obecna w miejscach szczególnie wstydliwych lub widocznych. Poza zmianami skórnymi łuszczyca może mieć również zasięg reumatologiczny. Dotyczy to około 25% osób o podłożu skórnym. Łuszczycowe zapalenie stawów może dotykać kręgosłupa lub stawów paliczków.

KOGO DOTYKA ŁUSZCZYCA?

Łuszczyca dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn, i może objawić się w każdym wieku. Jedna trzecia przypadków rozpoczyna się przed 20. rokiem życia, najczęściej występuje między 20. a 40. rokiem życia.

JAKIE SĄ PRZYCZYNY ŁUSZCZYCY?

30 do 40% przypadków ma podłoże rodzinne. Dziedziczenie uczestniczy w procesie przeniesienia choroby.

Miejscowo, na poziomie skóry, za pojawianie się płytek jest odpowiedzialne przyspieszenie odnawiania się naskórka.

Kilka czynników wywołujących jest powszchnie znanych:

Różnice klimatyczne

w szczególności okresy zimna

Czynniki infekcyjne

w szczególności nosa i gardła

Stres psychologiczny

skóra jest pod wpływem neuroprzekaźników i jest zbyt „reaktywna”

Urazy miejscowe

poparzenia, otarcia i zadrapania

Niektóre lekarstwa

przeciwmalaryczne, niektóre leki na nadciśnienie, sole litu, niektóre krople do oczu…

Lekarze znają te lekarstwa i nie należy przerywać potrzebnej terapii, jeśli nie ma dowodu, że to ona jest odpowiedzialna za łuszczycę.

Niektóre patologie lub toksyczne przyzwyczajenia, nawet jeżeli nie są systematyczne, są często spotykane u pacjentów z łuszczycą: syndrom metaboliczny (wiele czynników, pośród których nadwaga, hiperlipidemia, hiperglikemia lub nadciśnienie tętnicze), nadmierne spożycie alkoholu, palenie papierosów.

W przypadku zaczerwienienia związanego z łuszczycą należy skonsultować się z dermatologiem w celu ustalenia diagnozy i wskazania, czy chodzi o łojotokowe zapalenie skóry, łuszczycę, czy inne schorzenie.

Lekarz będzie próbował znaleźć przyczynę pojawienia się ŁZS. W przeważającej liczbie sytuacji zalecona terapia będzie polegała na podaniu odpowiednich środków, najczęściej przeciwgrzybiczych. Osoba z objawami ŁZS będzie musiała stosować produkty niepodrażniające oraz zrozumieć jego charakter chroniczny i powracający, i zaakceptować konieczność terapii.

Stosowane środki przeciwgrzybicze występują w formie szamponów i kremów do twarzy. W niektórych przypadkach używany jest również lit w formie żelu. Unikać należy produktów do twarzy zawierających kortyzon, które przynoszą szybkie ukojenie, ale zwiększają wrażliwość skóry i mają bardzo negatywny średnioterminowy wpływ.

Lekarz musi najpierw ocenić rozległość łuszczycy, możliwe istnienie zespołu metabolicznego oraz ustalić, czy ma miejsce nadużywanie alkoholu lub palenie papierosów. Sprawdza, czy istnieje powiązane łuszczycowe zapalenie stawów, czy można odnaleźć jakiś szczególny czynnik wywołujący lub sprzyjający występowaniu choroby.

Zaprzestanie drapania jest fundamentalne, ponieważ drapanie sprzyja powstawaniu płytek. Usunięcie czynników toksycznych (alkohol, tytoń) jest konieczne. Rzadkie są łuszczyce opierające się terapii, gdyż terapie są różne i dostosowane do różnych form choroby. Na szczęście większość łuszczyc jest o lekkim do średniego zasięgu i nie wymaga intensywnej terapii. W związku z tym leczenie miejscowe jest często wystarczające, ale musi być przeprowadzane regularnie. Jeżeli terapia zostanie przerwana, zmiany powrócą. Wśród terapii miejscowej wymienia się leczenie kortykosteroidami oraz pochodnymi witaminy D.

Codzienne nawilżanie skóry za pomocą kremów jest fundamentalne dla ograniczenia nawrotów, którym sprzyja wysuszenie skóry. Na obszarze skóry głowy na łuszczycę można stosować terapię keratolityczną (kwas salicylowy, mocznik). Wśród terapii ogólnej znajdują się: fototerapia u dermatologa, retinoidy, metotreksat, cyklosporyny, leki pochodzące z biotechnologii.

Należy pamiętać, że łojotokowe zapalenie skóry oraz łuszczyca nie są chorobami zakaźnymi. Zapobieganie im to przede wszystkim ograniczenie czynników wywołujących lub sprzyjających im, takich jak drapanie, które utrzymuje płytki, oraz produkty podrażniające lub źle dopasowane. W przypadku łuszczycy należy również unikać różnic temperatur i zimna.

Obu chorobom sprzyja słońce oraz kąpiele morskie.

Nawet jeżeli trudno jest całkowicie wyleczyć łojotokowe zapalenie skóry oraz łuszczycę, należy zrozumieć, że regularne leczenie przynosi dłuższe złagodzenie choroby i znacznie poprawia jakość życia pacjentów.

W celach higienicznych należy stosować środki łagodne o wysokiej tolerancji: nieperfumowane, bezzapachowe, bez konserwantów. Osuszaj twarz bardzo ostrożnie, bez pocierania. Zob. tutaj, żeby dowiedzieć się więcej o terapii skóry głowy i włosów w przypadku łojotokowego zapalenia skóry i łuszczycy.

Nawilżanie jest bardzo ważne w przypadku łuszczycy. Nakładaj delikatnie, 1 do 2 razy dziennie, środek pielęgnujący o dużej tolerancji (bez zapachu, bez konserwantów) działający przeciwko reakcji zapalnej.

1 do 2 razy w tygodniu można stosować maseczkę intensywnie nawilżającą. Gdy zostanie zaobserwowana poprawa, ważne jest, by kontynuować terapię przez wiele miesięcy, gdyż stan zapalny utrzymuje się długo, nawet jeżeli nie jest już widoczny.

W przypadku łuszczycy należy walczyć z wysuszeniem skóry związanym z niską zimową temperaturą oraz zwiększyć wysiłki w celu utrzymania skutecznego nawilżania skóry, od stóp do głowy.